Gençlerimizin dinlediği ve söylediği şarkılar beyine, akla, DNA' ya zarar.. Şarkıların içinde ki argo kelimeleri geçtim, düpedüz küfür var. Küfürlü kelimeleri duydukça ben şaşırıyorum ve utanıyorum. Bunlar şarkı değil başka bir şey olmalı... Şarkı adı altında enjekte edilen zehir. Esrardan, eroinden, haplardan çok farklı değil bana göre. Soruyorsun bu nasıl bir şarkı, diye, rap şarkı çok güzel ne var ki, diyorlar.
Gençliğimizde dinlediğimiz şarkılarla, yetişkinlikte dinlediğimiz şarkılar farklı farklıdır.. Bizler büyüdükçe, dinlediğimiz şarkılarda değişti elbet. Yetişkin olduk ama ben şimdi ki şarkıları maalesef dinleyemiyorum. Ruhsuz, boş sözler, boş müzik, duygudan yoksun, emeksiz günlük şarkılar gibi geliyor.
Bu günün şarkıları fast food gibiler. Günlük dinliyorsunuz ama hemen acıkıyorsunuz, doymuyorsunuz, beslenemiyorsunuz, keyif alamıyorsunuz, öğrenemiyorsunuz ve sindiremiyorsunuz.
Fast foodların kansere yol açması gibi, bilinç altına kodlanan bu kötü müziklerin ve bu kötü sözlerin, kişilerin kendine ve sonraki nesillere etkilerinin neler olacağını kestiremiyorum...
TRT tek kanallı olduğu yıllarda, bol bol Türk halk müziği ve Türk sanat müziği yayını yapardı. Yayın durunca ve aralarda da klasik müzik. Televizyonda arabesk müzik yasaktı. Arabesk şarkılar genelde kasetlerden dinlenirdi.
O yıllardan kalma bir kültürle, ben hala türküleri ve sanat müziğini çok severim. Hani "Satırdan değil sadr' dan" derler ya, işte bizim türkülerimiz şarkılarımız sadr' dan dökülüp gelenlerdir. O yüzden de doğrudan sadr' a işlerler.
Senfoni, Konçerto gibi orkestra müziklerini de çok severim. Fakat TRT pazar günleri bizlere zorla opera dinletirdi. Opera o zamanlar bana işkence gibi gelirdi, şimdi de pek farklı gelmiyor.
"Müzik Evrenin Ritmidir" denir. Özellikle orkestra müziklerinde bu ritim çok daha güzel ortaya çıkar. Bir çok enstrüman ve bir çok sanatçı TEK bir müziği icra ederler. O çeşitlilikte TEK ve kusursuz bir müzik ortaya çıkar. Arada bir, bir enstrümanın hata yapması bütünü bozmaz. Tıpkı hayat gibi. Hayatta da olan yanlış, eksik, kötü gibi şeyler bütünü asla bozmaz. Bütün yine tüm güzelliğiyle akar gider...
Klasikleşmiş şarkılar dışında arabesk müzik hiç dinlemedim, hiç dinlemem. Çünkü arabesk müzikte karamsarlık, mutsuzluk, isyan, ezilmişlik, kabullenememe, suçlama gibi duygular vardır ağırlıkla. Bu duygular da insanın doğasını, ritmini bozan duygulardır.
Batı müziğinin en güzel şarkılarını ve "çikolata renkli" şarkıcılarını da dinledik bol bol. ama o şarkılardan şarkıcılardan pek fazla aklımda kalan olmamış. Ne yer, ne içer, ne dinlerseniz, siz osunuz. O yüzden, içinde büyüdüğüm kendi kültürümün ve kendi topraklarımın türküleri, şarkıları hala dilimde ve yüreğimdedir.
Bunlar için TRT'ye gerçekten teşekkür ediyorum..
Bizim çocukluğumuzda kasetler vardı ve kıymetliydiler. İki de bir sarardı, sarınca kalemle düzeltirdik. Kopunca da bantla yapıştırırdık. Bazen kaseti komple açar, dağıtır yeniden toplardık. Bunlara rağmen çalardı kasetler. Bir de kasetleri kopyalardık. O yüzden kasetin dışında yazan isimle, içinden çıkan şarkılar farklı olurdu şaşırırdık.
Bizim gençliğimizin şarkıları gerçekten güzel miydi yoksa bana mı öyle geliyor bilmiyorum. Sanat güneşimiz Zeki Müren, Sezen Aksu, Nilüfer, Kayahan, Emel Sayın, Erkin Koray, MFÖ, Rahmetli Barış Manço, Cem Karaca, Zülfü Livaneli, Ahmet Kaya.. arabeskte Orhan Gencebay, Müslüm Gürses, İbrahim Tatlıses, Ferdi Tayfur, çocuk şarkıcılardan Emrah ve Ceylan vardı.
Zeki Müren gönülden "Gitme sana muhtacım" derken öteden İbrahim Tatlıses "Yalnızım dostlar" buradan da Sezen Aksu "Hadi gülümse" derdi. Orhan Gencebay "Hatasız kul olmaz hatamla sev beni" derken Barış Manço "Gül Pembe", "Gesi bağları", "Arkadaşım eşşek", Erkin Koray "Fesuphanallah" derdi. Ahmet Kaya "Şafak türküsü" derken MFÖ "Güllerin İçinden" derdi.
Ne güzel buram buram Anadolu türküleri gönül şarkıları dolardı evlerimiz. Hepsi ayrı hikaye ve hepsi ayrı bir ders konusudur.
Umuyorum gönül türkülerimiz, şarkılarımız hak ettiği yeri yeniden bulur.
Hatice Alparslan
