Dörtdivanlı Şair Erol Gündoğar, bu şiirinde "Esinın ozlemı ıle yasayan bir yaşli amca ve esınden kalan kucuk bır kıremıt parcasını konu aldım" dedi.
KIRIK KİREMİT
Yas ilerliyor artık benim bedenimde
Bakıyorum etrafıma herkes neşe eylence
zaman su misali ekip geçiyor gözlerimde
çocukluğumdan kalan eski bir kiremit ellimde
Oturuyorum evimin camından bakıyorum dışarıya
Esim göç du dünyadan kaldım tek hayatta
Ne evlattan hayır var ne eş dost akrabadan
Çocukluğumdan kalan eski bir kilemit şimdi ellimde
Yagmurlar yağıyor evimın boş sokkaklarına
Elimden tutan sadece yaşli bir deynek
Uzaklara dalip gıdıyorum boş hayallerımle
Nerede eski dost kirık bir kiremit elimde hediye
Nereden bilecektim sevdamın oyun arkadası oldugunu
İslak bir yagmur tanesı ile cızerdık resımlerımızı
Ana gibi yar olmaz derlerdı hayattta
Annemden sonra tek hedıye sevgımdi o anda
Bir bayram sabahı tek tek gecıyor gecmesıne
Gözlerımde yaş geçiyor geçmesine
İnsanın yanlızlıgı vuruyor hep ensesıne
Hayatta kalan tek sey kırık kiremit işte
Gun doguyor yarını olmayan sabahın uzerıne
Sokaklar boş agliyorum yarımın soluk hayalıne
Bir tutam kuru çiçek gibi serpiliyorum yerlere
yanlızlıga mahkum kırık bır kıremıtım her sanıye
Tıtrıyor ellerim zamansızca
Bir masal gibi geldi geçti omrumde
Dostlar bılmezmı akrabalar bılmezmı ben ne halde
Bir son nefesımde kırık kiremittim bende
Uzansam yatarım kalırım buralarda
Kimse bılmez yasıyormu ne halde
Yanlızlık allaha mahsuzdur insan ogluna ne care
Kırık bır kıremıtım her sanıyede.
Erol GÜNDOĞAR
