Dörtdivanlı Erol Gündoğar, aşağıdaki "Korkuyorum Baba" şiirini Tüm babasızlara ve kendini yalnız hissedenlere armağan ediyor.
KORKUYORUM BABA
Bugün senin geçtiğin yollardan geçiyorum baba
İssiz karanlık sokaklarda yapa yalnız
Bazen gölgemden bile korkuyorum hayatta
Donuyorum geriye her yer karanlık sen yoksun baba
Bir yaprak tanesi gibi serptin beni hayatta
Rüzgâr nereye sürerse oraya gidiyorum simdi
Senin yasadığın yas ve hayat başka bende
Donuyorum arka her yer karanlık sen yoksun baba
Tek tek çıkıyorum senin çıktığın merdivenleri
Nedense babam her geri düşüyorum
Kimsenin kimseye faydası olmadığı bir sokakta yürümek
Senin yokluğunda korkuyorum baba
Kalemlerle oynuyorlar hayat çizgimde benim
Bir nehir gibi dalıyorum hayatta bazen
Bazen bir volkan gibi yanıyor sol tarafım
Hayat bir çizgi ben hep çiziliyorum baba
Senin geçtiğin yollardan geçiyorum her gün
Bedenimden dökülüyor bir kaç kar tanesi
Sanki hayat sonu olmayacan bir roman gibi
Senin yokluğunda korkuyorum baba
Hani şiirdi gözlerimde gözlerin
Hani atılmazdı bir beden sensiz kenara
Izdıraba yelken açmış gün ve gece bende
Senin yokluğunda korkuyorum baba
Kurallar koymuş hayat hep önüme
Hep her hatamda doğrum çiziliyor
Karanlık bende gündüzün arkası
Senin yokluğunda düşüyorum baba
Dostlar edindim sözde dost olanlar
Yüzüme gülüp arkamdan tas atanlar
Doğru sadece dostlukta olmuyormuş
Senin yokluğunda korkuyorum baba
Gözümden akanı anlasa dolardı nehir
Bir yaprak gibi savruldum senden sonra
Bir şehir herkese güldü attı beni çöpe
Senin yokluğunda korkuyorum baba
Donup bakıyorum arkamda sadece gölgem
Bir yaprak gibi söktü hayat beni dalımdan
Kurumuş bir sonbahar eroluyum (yaprağı) simdi
Senin yokluğunda korkuyorum baba.
Erol GÜNDOĞAR
