Hep mazide kaldı o neşeli güzel günler
Gah gah sesleri,öğrendeli arabayla gelenler
Çilekeşti ama çok şanslıydı o günleri görenler
Ya toprak oldu ya ihtiyar al fistanlı gelinler
Çok uzaktı seyricek hep yaya yürünürdü
Yaylara varınca ayaklar otlara çiçeklere bürünürdü
Güneş doğmadan çıkılır inekler kazlar sürülürdü
Yağmurla başlar güneşle biter gökkuşağı görünürdü
Buzağılar salınır koyunlar koşulur sütler sağılırdı
Bu eş bu dost deyip akraba hatrı sayılırdı
Beraberce makta kesilip tomruk soyulurdu
Kendi aç olsada bir baba on çocuk doyururdu
Bir tarafta koyunlar meleşir,bir tarafta kınalı kuzular
Otların arasında kaybolurdu yeşil yavru kazlar
Ellerinde güğüm boynunda takı suya giderdi kızlar
Hep sevinç mutluluk neşeyle bahara karışırdı yazlar
Ne kömür vardı ne doğalgaz, herkez odun yakardı
Ne senlik ne benlik vardı,herkes işine bakardı
Dereler hep doğal,pırıl pırıl bir coşkuyla akardı
Ne arsa ne daire, dedem kafaya sadece kasket takardı
Dualı analarda şefkatli kanat vardı
Her şeyde bereket aza kanaat vardı
Nasırlı ellerde hünerle sanat vardı
Mektebi olmayan, atadan gelen zanaat vardı
Evlerin kalayı sıvasıydı akar kenarının çamuru
Kınalı ellerle yoğrulur güccekle gangalın hamuru
Telefonla faceyi icat etti elin gavuru
İster begen ister paylaş size kalmış yorumu
