ABICAYA ÖZLEM (1)
Özlettin be kendini, bir solukta olsa gel!
Lakaplarınız vardı; kör topal sarı kel…
Bir karış toprak mı ki, kavuşmaya engel,
Sözün yüzün hasret, bir anda olsa döngel.
Asılı duruyor bak, hala keser tırpanın,
Unutmadım abıcam, hatıramda her anın,
Bak yetim kaldı köyün, öksüz kaldı her yanın,
Yattınız yeter artık, hasbıhale uyanın.
Eyüp Dedemin olur, gençlerle bol şakası,
Her ortamda açılır, muntazam tabakası.
Genç yaşlı herkesle, çok iyiydi arası,
Çete Recep Dedenin, eksik olmaz sigarası,
Doğuştan az görürdü, Yunis Dedenin gözü,
Haktan yana dönüktü, nüktedan güleç yüzü,
Hep koruyup kollardı, dost akraba öksüzü,
Çarşıdan geri aldı, sattığı kara öküzü.
Evlerin vardı hani, cam çerçeve kapısız,
Çömlekle güğümlerin, kırık, dökük ve sapsız,
Yaşıyoruz öylesine, yarınlardan hesapsız,
Değişti be abıcam, dünya bozuk ve çapsız.
Canlanıyor gözümde, bir anda bütün mazi,
Köyümüzün sakini, Hasan, Nuri ve Fevzi,
Kıbrıs Harekâtında, oldu Muharip Gazi,
Taş duvar ustasıydın, rahmetli dedem Niyazi.
Pire Hoca duası, kırar bütün nazarı,
Sarı Mehmet Dedenin, özlenirdi azarı,
Gizemini koruyor, Göbü Dede mezarı,
Arıyor hala seni, keş kaz ördek pazarı.
Yaşanıp geçti artık, demir bile tavında,
Üre Hasan abıcam, tavşan var mı avında?
Dostluk arkadaşlıkta, Hacı Emin ve Sefer,
Kuran ve Hak yolunda, daim oldunuz nefer.
Sen gidince unutuldu, çelik çomak ve misket,
Dokuz yama olsa da, sıcacıktı o ceket,
Ne yemeğin tadı ne eski bolluk bereket,
Doğru sözün eriydi, rahmetli Hafız Şevket.
Taş fırınların vardı, toprak çamur sıvalı
Yayla evlerin vardı, rüzgâr yağmur havalı
Sırtta cuma pazarı, öteberi çuvalı,
Ninni gibi geliyor, babamın o kavalı.
Yine hayale daldık, gün ağardı uyandık,
Bu devran hep sürecek, böyle geçecek sandık,
Yine sensiz mıhlamaya, köy ekmeğini bandık,
Nurlarda yat abıcam, seni hayırla andık.
GÖRÜŞELİM ABICA, İNŞALLAH BİR DAHA,
KALANLARA EYVALLAH, GÖÇENLERE FATİHA…
Ramazan YILDIZ
Dörtdivanlı Eğitimci, Şair-Yazar
20/04/2022- ANKARA
%20.jpg)
