ANNE, NERDESİN?
— Canım Anneme Hasretle…
Anne, nerdesin, neredesin ey nurdan melek,
Sensiz her mevsim kurak, her nefes emek.
Gönlümde açmıyor gül, soldu yaprağım,
Dertler içinde kaldım, sensiz her çağım.
Üç yıl sürdü kabullenmek gidişini,
Her gece ağlarken saydım gelişini.
Yağmurla kavga ettik hatıran diye,
Sensizliğe düştüm bir garip hüzne, niye?
Anneciğim, ah bir bilsen seni nasıl özledim,
Kokunu, sesini, "aç mısın?" sözünü özledim.
Pencerede bekleyen gözler yok artık,
Yok elini uzatan, dertlerime ortak.
Yorgun musun diyen kalmadı anne,
İyilik öğreten, nasihat eden de…
Sobanın üstünde kaynayan çayla,
İki yudumda huzur bulduğum sayfa.
Sana “anne” demekmiş bu kalbin devası,
Sensiz her sabahın karanlık havası.
Elim varmaz oldu ev işlerine,
Tadım kalmadı artık suyun içiminde.
Sen gidince ben de gitmişim anne,
Beni “ben” yapan senmişsin hep benimle.
Dünyanın gürültüsü, makamı, rütbesi,
Sen olmayınca bomboş, sensiz ne neşesi?
Şimdi ben de bir evlat atası oldum,
Senin her fedakârlığını yeniden soludum.
Uykusuz gecelerini, yemediklerini,
Şimdi anlıyorum özveriyle mücadeleni.
Küçüklüğümün tüm kırık sözleri için,
Bilmeden kırdığım o güzel gözleri için,
Affet bizi anne, affet çocukluğumuzu,
Senin yokluğunda büyüyen burukluğumuzu…
Sen de yalnız kalmıştın, terk edilmişsin,
Ben de kardeşlerce sessiz silinmişim.
Ekmek attım ben de taş atana,
Yalnızlığımla döndüm yine sana…
Garip doğmuşum ben de, garip öleceğim,
Belki de senin yanına gömüleceğim.
Sen mani okurdun, ben şiir yazarım,
Helal sütün hatırına iyi kalmaya yazarım.
Sen de kırıldın, sen de incindin anne,
Ben de horlandım, ben de düştüm yine.
Ama senin gibi Rabbime sığındım,
"Allah kulunu unutmaz" diyerek dayandım.
Yıllar geçti aramızdan, sessiz bir yel,
Ama senin yokluğun içimde bir çığ gibi gel.
Mezarının başında ağlıyorum hâlâ,
İki garibin gözyaşı karışıyor toprağa.
Sen annesizmişsin meğer, biz anlamamışız,
Çocuk aklımızla acını hiç taşımamışız.
Ama şimdi senin hüznünle yaşıyoruz anne,
Ömrümüzün her günü yas içinde anne.
Senin kokun, sesin, huzurun bir başka,
Ne para, ne şöhret, hiçbiri ulaşmaz sana.
Ardından gelen kalabalıklar bir tek söz söyledi:
"Bu kadın iyiydi, iyilikle geçti gitti."
Allah’ın lütfuydun bize sen anne,
Biz razıyız senden, razı olsun Rabbimde.
Cennet olsun mekânın, nurlar dolsun kabrine,
Ruhun şad olsun, huzur bul her nefeste.
Bu şiiri yazarken ellerim titriyor anne,
Gözyaşlarım satırlara düşüyor içli içli yine.
Seni çok seviyorum, çok özlüyorum canım annem,
Annelerin en güzeli, en zarifi, en garibi annem…
Ömer ÇAĞLIN
Geredeli Şair
