BEYAZ DÜŞ
Bu sabah yağan karla beraber,
Beyaz düşler sardı benliğimi.
Son derece şeffaf ve hafif bir örtü,
Usul usul ve sessizce örttü üzerimizi,
Perdeyi aralayıp baktığımda beyaz bir gelinlikle karşımdaydı yeryüzü.
Çocuk çığlıklarıyla araladım, göz kapaklarımı.
Televizyonun düğmesine basıp açtığımda,
Kar tanelerinin billurlaşarak dans edip yağmasına bereket nazarıyla değil de;
Beyaz esaret, beyaz kâbus geri döndü başlıklarıyla haber yapıldığını gördüm.
Çocukların sevinç naralarıyla, kartopu oynayışlarını izledim biraz,
Onlar bir yıl beklemişlerdi haklılardı sevinçlerinde,
Ben bu soğukta evsiz, barksız sokakta kalanları düşünmekten kendimi alamıyordum.
Sokaktan geçen bir baba
Çocuğunu kara basıp; hasta olmasın diye kucağına alıyordu,
Balkonun altında duran; üşümüş yiyecek bekleyen kedi etrafına bakınıyor.
Çatı altında sinen bir çocuğa,
Annesi kara pekmez katıp, yedirmeye çalışıyordu.
Her mevsim güzel, ama sen ayrı bir güzelsin
Yine gel kapımız açık sana her daim,
Sarmala tüm benliğimizi temiz ve pak halinle.
Atilla ÇETİNKAYA
Dörtdivanlı Eğitimci, Şair - Yazar
