“Bismillâhirrahmânirrahîm” derken,
“Dünya’da, bütün insanlara insani varlıklarını ve çalışmalarının karşılığını ayrım yapmadan veren; kendisine iman edip emir ve tavsiyelerini yerine getirenleri Ahiret’te ayrıca Cennet’iyle mükâfatlandıran Allah’ın adıyla.” demek isteriz. Allah'ın, Rahman ve Rahim sıfatlarının gereği.
Bilenlerin nazarında
onun böyle eğitici, öğretici ve bilinçlendirici anlamı vardır. Yoksa amaç, basmakalıp, anlamsız ve yararsız bir tekrardan ibaret değildir.
Kuran, ezan, salâ, hadisler, namaz, diğer ibadetler, bütün hal ve davranışlar için de böyledir. Peygamber ve ashabı, muhakkak ki bunları anlıyor, anlayarak ve bilerek uyguluyorlardı. Anlam yoksa, yararlanabilmek de yoktur veya çok noksandır. Orada inanışlar ve hareketler, farklı etkenlerin tesiri altındadır, öz kontrol mekanizması oluşmamıştır. Sapmalar bu yüzdendir.
Ancak bilenler ölçebilir tartabilir, doğruyu yanlışı seçebilir ve ayıklayabilir. Akıllı bir insanın, yaptığından kendi aklının haberi yoksa, aklını kullanmıyorsa, o insanın aklı olmayandan farkı nedir?
Yapılırken kendi iradene ulaşmayan, iradenle birleşmeyen, Allah’ın katında nasıl yapılmış kabul edilsin? Aklı olmayan sorumsuz, aklı olan sorumludur.
Sırf şekli dini merasimler ve basmakalıp sloganlar, basit, kolay, rahat uygulanır ve dünyevi kazanç da getirir olduklarından, bilinçsizce kabullenilirler. Bazıları başka türlüsünü düşünmek, diğer bazıları da düşündürmek istemezler.
Bir de işin içine siyasetçi engeli girmişse, bekle artık Mahşer'in gelişini.
Fakat bizim işimize gelen değil, Allah’ın iradesine uygun olan geçerlidir.
