DÖRTDİVAN DÜŞÜNCELERİ
Dörtdivan’a geleli iki yıl kadar oldu. Bu güzel memleketi asla bir gurbet gibi görmedim. Buraya gelir gelmez duyduğum ilk şey şu oldu: Dörtdivan benim içimdeki saklı vatandı. Buraya gelmek ve burada göreve başlamak içten içe hep özlediğim bir vatanı taşıyla toprağıyla, dağıyla yaylasıyla görmek gibiydi bir bakıma. Bu sükûnet, bu tefekkür, Dörtdivan’ın havasında gizlenmiş şiir zihnime ve kalbime iyi geliyor. Bütün bunlar zaman zaman gönlüme doluyor.
Ben de onu aziz bir dost bilip Dörtdivan’ın bana söylediklerini yazıya döküyorum, sayfalara aktarıyorum. Dörtdivan, kendine kadim bir dost bulmuş gibi sevinçli bu yüzden. Ben onun sevincini çok derinden hissediyorum.
Çocuklarını hep gurbetlere salmış bu diyar yorgun, gariban analar gibi içli, boynu bükük ve mahzun… Her şey ve herkes gibi kendisini seven kişileri arıyor Dörtdivan.
Dörtdivan’ı birazcık sevmek bile insan gönlüne çok bereketli oluşlar ihsan edecektir, buna eminim. Bu kadim Türk yurdu hakikî sevdalılarına hasret, öylece bekliyor. Onu daha da güzelleştirecek, onun ne dediğini hissedecek hakikî sevdalılara…
Gecenin bir deminde dışarı çıkın, yol boyunca yürüyün ve tertemiz havayı ciğerlerinize aziz bir nimet bilerek çekin. Sonra tefekkür hâlinde yürürken Dörtdivan’a birkaç iltifatta bulunun. Yine geceye Dörtdivan’la ilgili güzel sözler bırakın. Mesela havasını methedin. Gökte yükselen ayı sevgiyle izleyin. Bu aziz topraklara duyduğunuz muhabbeti samimi bir şekilde dile getirin. O zaman Dörtdivan’ın içli bir muhabbeti gönlünüzde derinleştirmeye başladığını hissedeceksiniz.
Yolda yürürken bu toprakların çilekeş insanlarını düşünün, onları anlamaya çalışın. Elemlerini, kederlerini, hüzünlerini hissedin. Bu insanın garibanlığındaki ihtişamı ve Türk’ün asaletini görün. Dörtdivan insanını yargılamadan ve onları anlamaya çalışarak sevin. O zaman Dörtdivan size bir vatan duygusunun en bereketli oluşlarını armağan edecektir. Güzel ve yalnız duran her vatan toprağı gibi Dörtdivan da sevilmeyi bekliyor ve bunu hak ediyor. Bu aziz topraklar, yüzlerce yıldan beri bizi besleyen bu güzel memleket bunu bizden bekliyor ve istiyor.
Az önce Dörtdivan’ın havasında gizlenmiş şiirden söz etmiştim. Dörtdivan, şiirini kendinde damıtan ancak onu dile getirecek şairini bekleyen mahzun bir memlekettir. Dörtdivan’daki şiiri hissetmek demek onun şarkısını söylemek demektir. Yeter ki bir şair çıksın ve o şiiri dillendirsin! İşte o vakit bu aziz memleketin gönlü neşelenir, mahzunluğu gider, eline yüzüne renk gelir. Bütün ilhamları sizin duyabileceğiniz bir ses hüviyetine bürüyerek size takdim eder. “Dörtdivan’da hiçbir şey yoktur!” demek bu yüzden ona bühtanda bulunmak demektir. Dörtdivan’da her şey vardır. Ancak bunlar, Dörtdivan’ın kendisine verdiklerine ihtiyaç duyanlara, bu tefekkürü ve sessizliği isteyenlere hitap etmektedir.
“Yokluk” çok izafi bir kavramdır. Bir şeyin olmadığını söylemek sizin neyi aradığınızı gösterir. Dolayısıyla o, söyleyenin fikrini ifade eder. Mevcut durumun mutlak hâlini değil… Dörtdivan’da bir insanın arayabileceği tefekkür, sessizlik, şiir, menkıbe, tarih, kültür en yoğun şekilde vardır ve yaşanmıştır. Fakat şunu da kabul etmek gerekir ki, burada insanların hayatını devam ettirebilmesi için gerekli şartlar pek mevcut değildir. Bunu söyleyebilir ve kabul edebiliriz. Bu şartların en başında ekonomik meseleler gelir. Dörtdivan’ın sürekli göç vermesinin ve giderek boşalmasının en büyük sebebi budur. Bunun bir gün tersine döneceğini, bu aziz vatan topraklarının hak ettiği değere kavuşacağını ümit ediyorum. O gün geldiğinde bütün yalnız bırakılmışlığına rağmen bu topraklar gelenleri beslemeye devam edecek, onlara bir vatan duygusunun bütün sıcaklığını yeniden hissettirecektir. Yasin ŞEN
Dörtdivan ÇPAL
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni
