GÖÇ TELAŞI
Yayla göçü gelmiş, köylüler teker teker göç getirmeye gidiyorlardı. İsmet dayı o gün patates suladığı için geç kalmış, kendi kendine de biraz telaşlanmıştı. İş elbiseleriyle römorku takıp, eve öyle girecekti. Biraz acemi birazda havanın kararmasıyla römorku takamadı. Eve girip bir şeyler atıştırdıktan sonra yola çıkarım diye düşündü. Ama bir ağırlık bastı ismet dayıma. Zaten uykuda basmıştı. Uykudan sıçrayıp saate baktığında geç bir vakitti. Ertesi gün kalktı, kaz kasalarını yüklediğinde saat onu (10:00) gösteriyordu. Dayımı telaş basmış traktöre binmesiyle kocakavağı dolanması bir oldu.
İsmet dayıma herkesten geç geldiği için, yengem kızacaktı. Ama dayımın patates sulama gibi olumlu mazereti vardı. İsmet dayım hem sigarasını tellendiriyor, hem de yengeme karşıda savunmasını hazırlıyordu.
Yaylaya vardığında göçü hazırladın mı karı diye seslendi yengeme. Dayımın acelesi vardı. Derenin suyu bitmeden patates sulayacaktı.
Hoş beşten sonra yengem römorku hazırlayacaktı. Traktörün yanına geldiğinde römorku nereye çektin diye ünnedi. İsmet dayım traktöre bakmasıyla yüzü traktörünkü gibi kıpkırmızı oldu. Geç kalmanın yanına birde kayıp römork çıktı. Eyvah biraz hızlı geldim demek ki yolda düşürmüşüm deyip, yola düştü.
İsmet dayı yaylaları, tepeleri teker teker geçiyor, römorka bir türlü rastlayamıyordu. Artık köye yaklaşmıştı. Römork hala yoktu. Evinin yanına geldiğinde römork akşamki yerinde duruyordu. İsmet dayım herkesten önce güldü kendine. Çünkü römorku akşamdan taktım biliyordu.
İsmet dayı römorku takmayı unutmuştu ama o göç gününü ömür boyu hatırlayacak.
Yengem öyle diyor
Fahri KAYAALP
Dörtdivanlı Şair
