Servet Yüksel Bizim kültürümüzde, inancımızda yaşlı insanların kapatıldığı ‘huzurevi’ diye bir şey yoktu. Annelerimiz, babalarımız, dedelerimiz, ninelerimiz başlarımızın tacı, evlerimizin başköşesinde yerleri vardı. Saydığımız, sevdiğimiz dualarını almak için hizmetlerine koştuğumuz insanlardı. Onlar çocuklarımızın sığınağı, ihtiyaçları olan sevgiyi doyasıya içtikleri şefkat pınarlarıydı. Biliyorum ki, çoğumuz en güzel günlerini, en tatlı hatıralarını dede ve nineleriyle yaşadı. Bugünün dedesiz ve ninesiz büyüyen çocukları ne kadar talihsiz!
Geçenlerde bulunduğumuz şehirde bir huzurevine yolumuz düştü. Gözlerinden hüzün dökülen bir amcamızla karşılaştık. Orada kalan tek Türk vatandaşı olduğunu söyledi. Sakalını ıslatan gözyaşları arasında acıklı hikâyesini dinlerken ne diyeceğimizi bilemedik. Heyhat, gurbet köşelerinde sağlığını Alman fabrikalarına, evladını ne idüğü belirsiz yabancı kültürlere, parasını bilmem kimlere kaptıran bizim insanımız işte. Çok sıkıldığını, günlerinin sayılı olduğunu ve sık sık ziyaretine gelmemizi rica ediyordu.
Sahi nereye koşuyoruz? Bu dünyada bilin ki bütün yolların sonu kabre çıkıyor. Hani derler ya, “bir baba yüz evlada bakar da, yüz evlat bir babaya bakamaz”. Ve şunu hiç kimse unutmasın; Yaşlandığında çocuklarından bekleyeceğin şey, senin babana yaptığın olmalıdır. Evet, ne ekersek onu biçeceğiz.
Artık ülkemizde de özellikle büyük şehirlerde böyle huzurevlerinin sayısı günden güne artıyor. Yaşlı insanlar bir ömür geçirdikleri çevreden, dostlarından, akranlarından ve adeta hayattan koparılarak dört duvar arasına hapsediliyor. Sonra da bayramlarda falan filan günlerde sanatçısından, politikacısına kadar birçokları basın mensuplarını da yanına alarak bu garipleri ziyaret edip hal hatır soruyorlar! Haberlerde izlediğiniz gibi. “Aman ne güzel” Yahu 364 gün neredesiniz? Manevi değerlerimizin tarumar edilmesinin neticesi bu olsa gerek. Bu konuda
Peygamber Efendimiz ne güzel söylemiş:
“Anne ve babalarınıza, iyilik edin ve ihsanda bulunun ki, çocuklarınız da size karşı itaatli ve hürmetkâr olsunlar” Anne ve babasına hizmet ederek onların dualarını alanlara ne mutlu.
Böyle bahtiyarlara selam olsun.
