KÂFİR!..

KÂFİR!..
Yaradan’ı unuttun, zikir kalmadı kâfir…
Namusu kirlenmemiş, fikir kalmadı kâfir…

Ateşin çocuğusun, hünerin yakıp yıkmak,
Beşerin beşiğinde şehir kalmadı kâfir…

Dağ, taş ölüler bile zulmünden emin değil,
İlişmediğin türbe, kabir kalmadı kâfir…

Kimlerin sofrasında kanlı, necis ellerin?
Çölün altında deniz, nehir kalmadı kâfir…

Her maskenin altında iğrenç yüzün gizlidir,
Malını çalmadığın fakir kalmadı kâfir…
Nemrutlar, Firavunlar yanında masum kalır!
Kullanmadığın silâh, cebir kalmadı kâfir…

Bahtını kararttığın kıtalardan ne haber?
Senden başka vicdansız tâcir kalmadı kâfir…

Hep fitne-fesat ektin, yılanın başı sensin!
Damarında gezmeyen zehir kalmadı kâfir…

Yalanları boyayıp pazarlamak sanatın,
Bir kırıntı, gerçeğe dair kalmadı kâfir…

Demokrasi, hak, hukuk, adâlet sakızındır,
İnsanlıkta gülmekten sinir kalmadı kâfir…

Dünyanı mamur ettin, kalbin çıfıt çarşısı,
Giyinmediğin gurur, kibir kalmadı kâfir…

Arasam bulur muyum bir insaf ehli kalem?
Günahını yazacak şair kalmadı kâfir…

Bu nasıl bir hırs böyle, önce aklını bozdun,
Çiğnemediğin âyet, emir kalmadı kâfir…

Kendi kendine taptın, parayı put eyledin,
Bir lânetli sistem ki, tâhir kalmadı kâfir…

Ne hayatlar bitirdin sömürü çarklarında,
Götürmediğin altın, demir kalmadı kâfir…

Siyahı köle ettin, kızıl rengi müzelik,
Azabına koşmayan şerir kalmadı kâfir…

Bu cinnet sürüp gitmez intiharın yakındır,
Ömrünü uzatacak iksir kalmadı kâfir…

Gayyâsına düştüğün zaman anlayacaksın,
Elinde aldatacak sihir kalmadı kâfir…

Beklesin o rüzgârı kâğıttan kulelerin,
Takdirin karşısında tedbir kalmadı kâfir…

Zincire vurdukların, vefâlı Türk’ü bekler,
Sanma ki gönüllerde tekbir kalmadı kâfir…

Biz ki toprak gibiyiz bak tarih çağırıyor,
Bir zaman gölgemizde hakir kalmadı kâfir…

Hakk’ın intikamından, o dehşetli günden kork!
Mazlumun kılıcında sabır kalmadı kâfir...
Servet YÜKSEL
Dörtdivanlı Şair – Yazar
Almanya