Dörtdivanlı Şair-Yazar Servet Yüksel "Bu şiir 91 yaşındaki kocababamıza çocukluğunda (dedemin yeğeni) alınan ilk karalastiğin hikayesinden doğmuştur. Köyde bir ilktir ve bayram gecesi karalastiklere sarılıp uyuduğunu ifade etmiştir.."
Karalastik Türküsü... !
Gün çarığı, çarık ayağı sıktı,
Hangi şehirdesin gel karalastik..?
'Al' diye yalvardım yüzü asıktı,
Babamın aklını çel karalastik..
Bir bayram öncesi gülünce kader,
Törenle heybeden çıkardı peder,
Koynumda yatırdım sabaha kadar,
Şimdi öpülmez mi el karalastik ?
Yıkar, siler papuçluğa dikerdim,
Artist gibi dikkatleri çekerdim,
Yarışınca, akranları ekerdim,
Sanki yolda esen yel karalastik..
İlk çocuktum bizim köyde bahtiyar,
Unutmadım seni oldum ihtiyar,
Hayalime tutun, gez diyar diyar,
Gözlerimden akan sel karalastik..
Bir acayip ter koksan da sevmiştim,
Pişirsen de, hep yaksan da sevmiştim,
Yenik düşüp, bıraksan da sevmiştim,
Zamana bağlanmaz bel karalastik..
Silinmez izleri tarla-çayırda,
Her mevsim dört çeker dağda- bayırda,
Bir sızıydı topuktaki nasırda,
Giymeyenin başı kel karalastik.. Servet YÜKSEL
