Şair Dörtdivanlı Hemşehrimiz.
SELİMİYE
Abdestle, besmeleyle taş taş üstüne konur.
Geçmişe, geleceğe böyle meydan okunur.
Dünya durdukça diye veliler dua eder,
Kubbesine Hızır’ın başparmağı dokunur.
Eşikte oyalansın matematik, hendese...
Her köşesi şahika, sen ziyafete buyur !
Gözleri kamaşırken aklı şaşan zamane,
Aşk hesap-kitap bilmez, bırak çatlasın şuur.
Sırrının şavkı vursun, bizde seyran edelim,
Otuziki kapıdan pirim, efendim destur.
Rengin solmazını gör, nakşın raksedenini,
Selimiye’de sesler kâh hüseynî kâh mâhur..
Hamur gibi yoğrulan , çicek açan mermerler,
Şadırvanda gözyaşı, mümin yüzlerde sürur.
Yedi kat göğe açık tevhidli pencereler,
Ayetleri kuşanmış sütunlar akpak, pürnur..
Mihrabdaki meltemden, minberdeki bağdan mı ?
Gönülleri okşayan bu serinlik bu yağmur.
İnsanın süsü edep, mahçup bir edayla gez,
Ecdad yadına gelsin, hünkar mahfilinde dur !
Medeniyetmiş gerçek, işte güneşten tacı,
Şehirden, köyden önce kalbleri etmiş mamur.
Bu hüzün-gam çağında derde deva olmaz mı ?
Dört minareden dalga, dalga saçılan huzur...
Rahmet olsun Sinan’a, sultanımız Selim’e,
Güzelliği gül kokar, hem heybetli hem vakur..
Benim zarafet, kudret numunesi mabedim,
Ve Türk-İslam adına arza vurulan mühür..
Servet Yüksel
