Söz ola kese savaşı Söz ola kestire başı Söz ola ağulu aşı Yağ ile bal ede, bir söz.
Evet Yunus Emre’miz asırlar ötesinden böyle seslenmiş.
Bu mısralar üzerine kalın bir kitap yazılabilir. Söz’ deyince sizin aklınıza neler geliyor, hiç düşündünüz mü ? Bizim toplumumuzda, kültürümüzde sözün ayrı bir değeri, ağırlığı vardır ya da vardı ! Insan sözüyle tartılır. Ne yazık ki günümüzde söz’de ayağa düşürüldü.
Ortalık sözü beş para etmeyen insanlardan geçilmiyor. Sıkça karşılaştığımız, hemen size dönüyorum, yarın mutlaka arayacağım veya falan yerde filan saatte buluşalım’ deyip gelmediği gibi haberde vermeyenlere, zamanınızı çalanlara siz ne dersiniz acaba?
Sonra elinizde patlayan çekler, senetler neyin belgesi? Mahkeme salonlarında yaşadığınız stres, kırılan, dökülen gönüller de cabası. İnsanı urganlar, zincirler değil, aslında sadece ağızdan çıkan söz’ bağlardı.
Bu çağ yalanın, dalaverinin zirve yaptığı bir çağ oldu. Yüzü kızarmayan, utanmayan insanda hayır yoktur. Söz’ bu kadar ucuz olmamalı. Adam gibi adamların sözü sözdür. Sözü altın gibi olanlar, gümüş gibi olanlar, teneke gibi olanlar var. Ya sizin sözünüz hangisi ?
Hayatımızda arkadaşlarımıza, dostlarımıza, komşularımıza…. duyduğumuz güven bir kere sarsılmaya görsün, telafisi, tamiri kolay olmuyor. Onun sözüne güvenilmez dendiği zaman ağzınızla kuş tutsanız bir işe yaramaz. İtibarınız sıfıra inmiş demektir.
Söz ağızdan çıkana kadar sizin esiriniz, söylendikten sonra siz onun esirisiniz. Mutlaka her devirde ölüm pahasına da olsa verdiği sözü yerine getiren fazilet sahibleri bulunur.
İnsanın sözü gül gibi kokmalı. Atalar ne hoş söylemiş:’ İnsanın eti yenmez, derisi giyilmez, tatlı dilinden başka nesi var’!
Ben sözümün eriyim diyenlere selam olsun. Servet YÜKSEL
