YANARIM

Dağı taşı makine ile taradım
İnlerde yatırlarda altın aradım
Hep zengin olmak idi muradım
Gitti bütün hayallerim ona yanarım

Hevesimde yanan ışığım söndü
Yıkıldı dünyam başım döndü
Felek omzuma bindikçe bindi
Gitti bütün ömrüm ona yanarım

Yıllarımı verdim altın diyerek
Matkap gibi dağı taşı delerek
Hayalle yaşayıp ümit ederek
Gitti bütün ömrüm ona yanarım

Bir küp buldum kül var diye bakmadım
Sonra merak edip çöpe atmadım
Toz altınmış bir gramda satmadım
Polislere yakalandım da ona yanarım

Kaçmak için taptım bütün dümeni
Hatta atıp kaçtım küple kemeri
Ortağım olan polis Kemal’i
Birde ödüllendirdiler ona yanarım

Damdaki heykelleri buldular
Altınmış diyerek arabaya koydular
Kelepçeyi de koluma vurdular
Birde mapus yattım ona yanarım

Onbeş kilo altınım uçup gitti
Tükendi umudum hayalim bitti
Dostlarımda hep beni terketti
Emeklerim boşa gitti ona yanarım

Unutmuştum dağlarda sıcak yemeği
Bir kalemde sildik bütün emeği
Vallahi unuttum helal etmem demeyi
Gitti emeklerim ona yanarım

İstemem altınlar hep sizin olsun
Allahım belalar polis Kemal’i bulsun
Adalet varsa da yerini bulsun
Gitti bütün emeklerim ona yanarım

Bütün emeklerim gitti yel gibi
Akar gözyaşlarım sel gibi
Müzede altınlarım bana bakar el gibi
Kader oyun etti ona yanarım

Verin siz altınlarımı verin düşümü
Süsler hayalimi süsler düşümü
Altın hazine heykel peşini
Hala bırakamam ona yanarım

Her kazdığım günü bir yevmiye saysam
Her gününe bir yevmiye alsam
On yılı tutup ta üst üste koysam
Ben zengin olurdum ona yanarım

İsmail yazar sözü hazine
Ders alın, demeyin sakın bizene
Zenginim deyip te çıkıp gezene
Söz söyleyemem ona yanarım..

İsmail ERTUĞ
Süleler Köyü