Yarına Çıkacak Günüm mü Var
Yorulmuş bedenim titrel ellerim
Baksam geriye tutmaz dizlerim
Uzansam kalırım bir kenarda eminim
Yarına çıkacak günüm mü var benim
Salkım salkım dökülür saçımın her teli
Söylesem derdimi kanar geçer geceleri
Islak bir göz yaşı hayatta verdiğim deyir
Yarına çıkmaya günüm mü var benim
Kalbim sanki küsmüş bana bazen kizar
Sanki çocuk misali vücuduma öfke alir
Sessizce yolcu treni almış beni bende varim
Yarına çıkmaya günüm mü var benim
Şair yüreğim içten içe yanar mı yanar
Deyer verdiklerim beni çoktan kaldırıma atar
Utanmasalar toprak atıp üzerime geçecekler
Yarına çıkmaya günüm mü var benim
Şair gözlerim bakar ileriye
Bazen seçemez eski dostları sanki bulanıp cam gibi
Yavaş yavaş çıkarım kaldırımı inemem geri
Yarına çıkmaya günüm mü var benim
Yoluna güller döktüğüm insanlar oldu
Rüzgar onları deyil beni savurdu
Kör ateş misali yakar beni geçmiş
Yarına çıkmaya günüm mü var benim Erol GÜNDOĞAR
Dörtdivanlı Şair
Şair gibiyim.....
Şairin gunlugu
