YOKSA, “HER ŞEY ESKİSİ GİBİ Mİ” OLACAK!
Virüs çok şeyi değiştirdi hayatımızda. Özellikle de erkeklerin hayatında!!!
Her şey, zoraki ev hapsiyle başladı...
Can derdi ya da korkusu eve bağladı biz erkekleri.
Bunda en önemli etken, eğer hayatta iseler, ana-babalarımız oldu. Tabii, bir de sevdiklerimiz...
Yeter ki onlara zarar gelmesin diye uzak durduk.
Telefon ile haberleştik. Her konuşmada #evdekal tembihini de unutmadık.
İlk günlerde ne yapacağımızı şaşırdık. Önce onlarca film seyrettik sonra kitapları karıştırdık.
Evli olanlar, biraz da olsa, eşleriyle didişti. Ama tartışmaları hep onlar (kadınlar) kazandı! Pes ettik.
Haberlerdeki virüs bombardımanı herkesi korkutmaya yetiyordu.
Her gün, hayatını kaybedenlere üzüldük ancak gülmeye de ihtiyaç vardi.
Sosyal medyaya sarıldık.
Paylaşılan özlü cümleler, bazen bir kitap okumaya değdi.
Kimi yazabileceğini keşfetti, kimi çizebileceğini...
Sosyal medyadaki şaka ve esprilerin çoğu, zeka ürünüydü.
Hepimiz aynı gemide olduğumuzu anladık. Kutuplaşmalar azaldı.
Her iki tarafın trol paylaşımları da!
Keşke siyasetçiler de anlasa!!!
Corona virüs, bir milat oldu hayatımızda.
Elbet özledik bazı şeyleri: Bir kafede dostlarla buluşmayı, kalabalık aile yemeklerini, kahvede okey oynamayı, piknik yapmayı.
Say sayabildiğin kadar...
Ama evde kalmaya mecbur olunca aile güzelliğinin de farkına vardık.
Mutfaktan çıkamayan eşin karınca gibi çalışması, erkeklerin yüreğini dağladı!
O yemek yaparken biz de önce aşçı yamaklığı yaptık sonra bulaşık makinesine kirli tabakları dizdik. Derken çamaşırları da biz astık. Hanımın yerleri süpürmesinin ardından biz de silelim dedik.
Paylaştık hayatı her gün...
Çocuklarımız ile daha çok sohbet ettik.
Yine de düşünmeye vaktimiz çoktu.
Sevdiklerimizin değerini anladık.
Dinlemeyi öğrendik, anlamaya çalıştık.
Öfke nöbetlerimiz azaldı.
Telaştan kurtulduk.
Sabretmeyi öğrendik.
Sağlığın değerini fark ettik.
Başkalarını daha çok düşünmeye başladık. Özellikle de zor durumda olanları...
Yardımlaşma ve paylaşma hayatımıza daha çok girdi.
Daha dindar olanlarımız ibadete daha çok zaman ayırdı.
Haline şükredenlerin sayısı arttı.
Güzel bakmaya, hoşgörülü olmaya özen gösterdik.
Sokak hayvanlarını hiç ihmal etmedik.
Devletin, ne denli bir nimet olduğunu kavradık.
Kısacası Corona bir milat oldu biz erkeklere. Eminim kadınlarımıza da...
Bir zahmet onu da, eli kalem tutan bir kadın yazsın...
Şaka bir yana, virüs bize insanlığımızı hatırlattı.
Şımarıklığımızı,
Vurdumduymazlığımızı,
Bencilliğimizi,
Hırslarımızı,
Tabiatı nasıl katlettiğimizi yüzümüze vurdu...
Acaba Corona virüs gidince, bize hatırlattıklarını unuturmuyuz(!)
Yoksa siyasilerin dediğinin tersine;
"yine her şey eskisi gibi mi olur(!)"
Umarım yaşadıklarımızı unutmayız.
Sağlıcakla kalın...
Yüksel DEĞERCAN
