YOLCU
Dünya denilen koskoca sofraya
Oturup bir banak da ben bandım
Kara tren döşenmiş sonsuz raya
Bu yolculuk hiç bitmezmiş sandım.
Kimi aç kimi tok kalkarken yerinden
Kimi mutlu, kimi ah çekiyor derinden
Kimileri de nasihat dinlerken birinden
Ben şeytanın vesveselerine kandım.
Kimi kurtulup geçerken keskin sıratı
Kimi silahlanıp beklerken yağız kıratı
Kimi kayıksız, yüzerek geçerken fıratı
Ben Issız çölde, kızgın ateşte yandım.
Her şey açık yazılı değil mi fermanda
Güz gelip geçti neyin var harmanda
Koskoca İki kapılı, karanlık bir handa
Ne karnım doydu, ne de suyuna kandım.
Ne onanı ne de doyanı gördüm
Ne de yaptığından cayanı gördüm
Çenesi bağlı teneşirde yuyanı gördüm
İrkildim biran, kendi cesedimi sandım.
Yakıt azaldı, gün akşama dayandı
Burma bıyık kömür saçlar aka boyandı
Ecel görücüye geldi, belki de beğendi
Ey ÖLÜM! Seni bu gece bir daha andım.
Fahri KAYAALP
Dörtdivanlı Şair
14.04.2022
