ÖMRÜMÜN DİZELERİ
Ankara’da bir sabah, rüzgârla büyüdüm,
Siteler’in sokaklarında hayaller sürdüm.
Önder Mahallesi’nde düşlerim yeşerdi,
Ama imkânsızlık kaderimi mühürledi.
Çubuk’ta okudum, Mamak’tan mezun,
Dershaneye bursla, umutlarım uzun.
Ama yollar taşlı, dikenliydi zemin,
Kurban edildim, düşlerim yetim.
Yine de yılmadım, kalemimle yürüdüm,
İki üniversiteyle zincirleri böldüm.
Eğitime sevdalı, gizli bir el oldum,
Bir gönül aydınlansın diye yol oldum.
Ben susarım, dizelerim konuşur,
Bir eşyaya, bir taşa, bir hisse dokunur.
Olaylara şiirle cevap vermek niyetim,
Gözlerim detayda, kelimeler servetim.
Eserlerim, bir yüreğe umut ekerse,
Kırık bir kalbe dokunur, tebessüm getirirse,
Ne mutlu bana, ne mutlu sözlerime,
Öldükten sonra da kalır mı bir izim geriye?
Unutulmak kader, biliyorum elbet,
Ama şiir yaşar, kalıcıdır ilelebet.
Bir ışık olur, fener olur, yol olur belki de,
Eğer bir gönle ulaşırsa bir gün bir kelime.
Ömer ÇAĞLIN
Şair - Yazar
